ကေလးေတြကို လုပ္ခိုင္းသင့္ေသာ အႏၲရာယ္ရွိသည့္ ကစားနည္း ငါးမ်ိဳး။

သင္စာဖတ္မွားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဟုတ္ပါတယ္၊ အႏၲရာယ္ရွိတဲ့ ကစားနည္းငါးမ်ိဳးကို ကေလးေတြကို ေပးကစားသင့္ပါတယ္။ ဒီေခါင္းစဥ္ကို စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ Gever Tulley ေရးတဲ့စာအုပ္ထဲက အေၾကာင္းအရာထဲက ေကာက္ႏႈတ္ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကစားနည္းေတြကစားလို႔ သင့္ကေလး မေသႏိုင္ပါဘူး။ ဆက္ဖတ္ၾကည့္ရေအာင္။

၁။ ေက်ာင္းကို လမ္းေလွ်ာက္သြားခိုင္းျခင္း။
ဒီေန႔ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြျဖစ္တဲ့ အေမရိကန္နဲ႔ အေနာက္ႏိုင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမွာေတာင္ ကားမေတာ္တစ္ဆ ျဖစ္မႈေၾကာင့္ ေသဆုံးတဲ့ကေလးအမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။​ ဒီလိုျဖစ္ရျခင္းအေၾကာင္းရင္းက ကေလးေတြက ကားလမ္းကို မကူးတတ္တာေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။ ကေလးေတြက မိဘေတြပါတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးခ်င္စိတ္ ေပ်ာက္သြားၾကပါတယ္။ အရာရာကို ယုံၾကည္မႈမရွိတာေၾကာင့္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြက မျပတ္သားျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဆိုေတာ့ သင့္ကေလးကို တစ္ေယာက္တည္း ကားလမ္းျဖတ္ကူးခိုင္းတာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ ဆရာမေတြနဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္ ယာဥ္ထိန္းရဲေတြရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ကေလးအားလုံး လူကူးမ်ဥ္းၾကားက ကူးတာမ်ိဳးကို ေလ့က်င့္ေပးပါ။ အခြင့္ေရးမႀကဳံခဲ့ရင္ေတာင္ ဖန္တီးပါ။

၂။ သစ္ပင္တတ္ျခင္း။
ဒီေန႔ေခတ္ကေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဖုန္းကိုကြၽမ္းက်င္စြာ အသုံးျပဳတတ္ေပမယ့္ သစ္ပင္တစ္ပင္ေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမတတ္ႏိုင္ၾကပါဘူး။ သစ္ပင္တတ္ၿပီး ျပဳတ္က်မွာကို သင္စိတ္ပူပါနဲ႔။ ကေလးတစ္ေယာက္က သစ္ပင္တတ္တဲ့အခါ သူလက္လမ္းမွီတဲ့ အျမင့္ေလာက္ေပၚပဲ တတ္ႏိုင္ပါတယ္။ အကယ္၍ သင္ စိတ္မခ်ဘူးဆိုရင္ သစ္ပင္ေအာက္မွာ ေစာင့္ေနႏိုင္ပါတယ္။ သစ္ပင္တတ္ျခင္းအားျဖင့္ ဘယ္လမ္းကို ဘယ္လိုေ႐ြးရလဲ ဘယ္လိုလမ္းေၾကာင္းေတြကို သြားသင့္ေၾကာင္း ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခ်တတ္လာပါတယ္။

၃။ ဗုံးအေသးစား လုပ္နည္း။
ဗုံးအေသးစားလုပ္နည္းဆိုတာ တစ္ကယ့္ဗုံးအစစ္မဟုတ္ပါဘူး။ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ သုံးတဲ့ပစၥည္းေတြ ျဖစ္တဲ့ မုန႔္ဖုတ္ဆိုဒါနဲ႔ ဗီနီကာ အရည္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီႏွစ္ခုကိုေပါင္းစပ္လိုက္တဲ့အခါမွာ ဘုံး ဆိုၿပီး အေသးစားေလးေပါက္ကြဲမႈ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ ေလလုံအိတ္ကို လက္ဝါးနဲ႔႐ိုက္တဲ့အသံမ်ိဳးေလာက္ေတာင္ မက်ယ္ပါဘူး။ လုပ္ပုံလုပ္နည္းက မုန႔္ဖုတ္ဆိုဒါတစ္ဇြန္းေလာက္ကို တစ္ရႈးနဲ႔ ထုတ္ၿပီး စကၠဴတိပ္နဲ႔ ပိတ္ပါ။ ၿပီးရင္ ဗီနီကာရည္ထည့္ထားတဲ့ ေလလုံအိတ္ထဲထည့္ပါ။ ပုံးတစ္ပုံးထဲမွာ ထည့္ပါ။ အသံထေပါက္ပါလိမ့္မယ္။ ကေလးေတြကို ဒါမ်ိဳးေပးလုပ္ျခင္းက​ ဓါတုေဗဒမွာပါတဲ့ ပစၥည္းေတြေပါင္းစပ္ပုံနဲ႔ အလုပ္လုပ္ပုံေတြကို ေပးေလ့လာသလို ျဖစ္ပါတယ္။

၄။ မွန္ဘီလူးနဲ႔ ဝါဂြမ္း ကို မီးေပးေလာင္ျခင္း။
ဒါကေတာ့ ႐ူပေဗဒမွာ သင္ဖူးတဲ့ အလင္းစုစည္းမႈယူၿပီး ေနေရာင္ထဲမွာ ႏူးညံ့တဲ့အရာေတြကို အပူေပးျခင္းမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ကေလးေတြကို ဒီလိုစမ္းသပ္မႈမ်ိဳးသိေအာင္ ေပးလုပ္ပါ။ အိမ္တစ္အိမ္လုံးကို ကေလး မီးရႈိ႕ပစ္လိုက္မွာ မေၾကာက္ပါနဲ႔။ ဒီလိုသေဘာတရားေတြသိထားတဲ့ကေလးက ဘယ္အရာကို ဘယ္လိုလုပ္ရင္ ဘာျဖစ္မလဲဆိုတာ သိၿပီးသား ျဖစ္တာေၾကာင့္ သတိအၿမဲရွိပါတယ္။ မီးေတြနဲ႔ ကစားမယ္ဆိုရင္ေတာင္ စဥ္းစားတတ္သြားပါတယ္။ အကယ္၍ သင္စိတ္မခ်ရင္ အနားမွာ ေရဗူးထားထားလိုက္ပါ။

၅။ လက္မနဲ႔ လက္ညႇိဳးကို ေကာ္ကပ္ျခင္း။
လက္မနဲ႔ လက္ညႇိဳးကို ေကာ္ကပ္လိုက္တဲ့အခါမွာ လက္က တစ္သက္လုံး မလႈပ္ႏိုင္တာမ်ိဳးမျဖစ္ပါဘူး။ ခဏတစ္ျဖဳတ္ေတာ့ လႈပ္လို႔ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ၿပီးရင္ ဗူးအဖုံးတစ္ခုခုကို ဖြင့္ခိုင္းၾကည့္ပါ။ လက္မ မလႈပ္ပဲ အဖုံးကို ဖြင့္လို႔ရႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း​ သေဘာေပါက္သြားပါလိမ့္မယ္။ ဒါ့အျပင္ ႀကီးလာတဲ့အခါမွာ အခက္အခဲေတြကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတတ္လာပါလိမ့္မယ္။

အေပၚကေျပာျပခဲ့တဲ့ကစားနည္းေတြက အႏၲရာယ္မမ်ားဘူး မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွမသိနားမလည္ထားတဲ့ကေလးမ်ိဳး၊ မိဘက အရိပ္တစ္ၾကည့္ၾကည့္ ၾကည့္ထားတဲ့ကေလးမ်ိဳးကေတာ့ ဘာမွမသိတဲ့အခါ အေပၚကအရာေတြကို စမ္းသပ္ခ်င္တာမ်ိဳးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ လူႀကီးေတြမရွိတဲ့အခ်ိန္ေတြ မသိတဲ့အခ်ိန္မွာ စမ္းသပ္ရင္ မိဘေတြ ရင္က်ိဳးႏိုင္ပါတယ္။ အသက္ ၆ႏွစ္နဲ႔အ ထက္ ကေလးေတြဆိုရင္ေတာ့ သင့္ေလ်ာ္ပါတယ္။